Τα τμήματα που λειτουργούν στο Λύκειο Ελληνίδων Καβάλας τη νέα χρονιά 2013 - 2014

Από το Λύκειο Ελληνίδων Καβάλας γίνεται γνωστό ότι για τη νέα χρονιά 2013 - 2014 λειτουργούν τα εξής τμήματα: - παραδοσιακών χορών για παιδιά και ενήλικες - ζωγραφικής για μικρά παιδιά (καλλιτεχνικό εργαστήρι) - καλλιτεχνικό εργαστήρι ζωγραφικής για ενήλικες - χορός και κίνηση για ενήλικες - παραδοσιακές βελονιές (τμήμα οικοτεχνίας) - δημιουργικό εργαστήρι προσχολικής και πρώτης παιδικής ηλικίας - παραδοσιακών μουσικών οργάνων - ενασχόλησης με την παράδοση (μαθαίνω και αγαπώ την παράδοση) Για περισσότερες πληροφορίες οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να απευθύνονται στο τηλέφωνο 2510 223648.

Αγιασμός χθες στο Λύκειο Ελληνίδων Καβάλας

16o πανελλήνιο συνέδριο Λυκείων Ελληνίδων: αγωνία για το μέλλον του παρελθόντος μας

Με ιδιαίτερη επιτυχία ολοκληρώθηκαν οι εργασίες του 16ου Συνεδρίου των Λυκείων Ελληνίδων που έγινε από τη Πέμπτη (3), έως τη Κυριακή 6 Οκτωβρίου στο ξενοδοχείο Ερμής στον Άγιο Νικόλαο Κρήτης. Η μεγάλη προσέλευση ακόμα και από Λύκεια του εξωτερικού, όσο και οι προβληματισμοί που μπήκαν πέρα από το κεντρικό θέμα, "Γυναικείοι προβληματισμοί και αναζητήσεις σήμερα", έδωσαν αρκετή τροφή για συζήτηση στο μέλλον έως το επόμενο συνέδριο. Παρακολούθησαν πάνω από 260 άτομα, πρόεδροι και μέλη, ενώ δεν έλειψαν συμμετοχές από το Παρίσι, την Ουκρανία, την Αυστραλία και αλλού. Οι περισσότερες εκπρόσωποι, εξέφρασαν την αγωνία τους, τόσο για το ρόλο των Λυκείων αυτών καθαυτών, το ρόλο των γυναικών στο σήμερα, που είχε να κάνει με το κεντρικό θέμα του συνεδρίου, όσο και κυρίως, για τον τρόπο καταγραφής της λαογραφίας ενός τόπου, εξ ου και η παρουσία των καθηγητών κ. Ανδριώτη και Ζέρβα για θέματα ιστορίας, αλλά και έρευνας. Ειδικά δε σε μια από τις συνεδρίες ο καθηγητής Γιάννης Ζέρβας, έθεσε το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα πρέπει να κινείται η καταγραφή ενός θέματος, λαογραφικού ή μη, εισάγοντας σε συζήτηση έναν κανονισμό δεοντολογίας. Ακόμα τέθηκαν θέματα, παρουσίας ξένων γυναικών στο τόπο μας, ή ελληνίδων στο εξωτερικό, γυναικείοι συνεταιρισμοί, ταυτότητα της γυναίκας του χθες και του σήμερα. Στο συνέδριο συμμετείχαν ως σύνεδροι από το ΔΣ του Λυκείου Ελληνίδων Καβάλας οι Ευτέρπη Σαμαρά, Ευαγγελία Οικονομίδου, Μαρίνα Φιλιππίδου, Μάχη Γρηγοριάδου, Μαρία Καρακεσίσογλου, Σέβη Δαμπαλά και Ιωσηφίνα Σεχλίδου. Το επόμενο συνέδριο (17ο) αποφασίστηκε να γίνει στη Σύρο. Από δω και πέρα, τα συνέδρια μετονομάζονται σε διεθνή.

Μακεδονικός Αγώνας, ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ – ΝΑΤΑΛΙΑ ΜΕΛΑ

Ο Μακεδονικός Αγώνας, που γιορτάζουμε στις 13 Οκτωβρίου, είναι η μεγαλύτερη απελευθερωτική προσπάθεια της Ελληνικής Φυλής μετά την επανάσταση του 1821. Ποιο το περιεχόμενο και η αξία του μακεδονικού Αγώνα; Η Βουλγαρία, που είχε την υποστήριξη των Μεγάλων Δυνάμεων της εποχής είχε βάλει ως στόχο να επεκτείνει τα σύνορά της μέχρι τον Όλυμπο και να περιορίσει τα σύνορα του Ελληνικού Κράτους. Ο Εθνικός ζήλος των μακεδόνων να κρατήσουν τη γη τους και την ελληνική τους ταυτότητα αφύπνισε την εθνική συνείδηση και τον πατριωτισμό πολλών προσωπικοτήτων της Εκκλησίας και του Δημόσιου βίου της Ελεύθερης Ελλάδας. Προσωπικότητες που τάχθηκαν στο πλευρό των Μακεδόνων ήταν ο Μητροπολίτης Γερμανός Καραβαγγέλης, ο Ίων Δραγούμης, ο Κορομηλάς κι ανάμεσά τους ο πρώτος εθνομάρτυρας του μακεδονικού Αγώνα Παύλος Μελάς, γαμπρός του Ίωνα Δραγούμη. Σήμερα θα κάνουμε μια μικρή αναφορά στον εθνομάρτυρα Παύλο Μελά και στην εξίσου ηρωική μορφή, τη σύζυγό του Ναταλία Μελά. Ποια ήταν η Ναταλία Μελά; Η λαϊκή Μούσα την ονομάζει «Παύλαινα» γυναίκα του Παύλου. Κόρη του Στέφανου Δραγούμη, σεμνή, συνετή, ηρωική μορφή, γαλουχήθηκε με τα υψηλά ιδανικά της φιλοπατρίας, της θρησκείας, της Ελευθερίας για την πατρική γη. Το πρώτο από τα 11 παιδιά του ζεύγους Δραγούμη. Εκτός από τα Αρχαία και Νέα Ελληνικά, διδάχθηκε Γαλλικά, Γερμανικά, Μουσική και Ζωγραφική. Τον Οκτώβριο του 1892 παντρεύεται τον Παύλο Μελά και αποκτούν δύο παιδιά, τον Μιχαήλ και τη Ζωή. Ο Ελληνοτουρκικός πόλεμος ταράζει την ήρεμη οικογενειακή ζωή. Ο Παύλος θα φύγει στη Θεσσαλία και θα πολεμήσει στην πρώτη γραμμή. Η Ναταλία θα οργανώσει τις Κυρίες και τις Δεσποινίδες της Αθήνας στον Εθελοντισμό. Ο Παύλος γράφει από το «μέτωπο», χαρούμενος γιατί όλα πάνε καλά. Η Ναταλία αφήνει την οικογένειά της και έρχεται στο «μέτωπο» ως εθελόντρια αδερφή. Συναντά τον άρρωστο και καταπονημένο σύζυγό της. Η χαρά και η έκπληξη του Παύλου είναι μεγάλη. Το σπίτι τους στην Αθήνα μεταβάλλεται σε φωλιά πατριωτική, «στρατηγείο εθνικών σχεδίων». Η Ναταλία φιλοξενεί τους Μακεδόνες που έρχονται για συνεννόηση με το κομιτάτο. Το 1904 ο Παύλος Μελάς φεύγει για τη Μακεδονία, με την αγάπη και τις ευχές της Ναταλίας. Η Ναταλία μόνη σηκώνει το βάρος και την ευθύνη των παιδιών της. Συγκινητικές επιστολές ανταλλάσσουν ο Παύλος και η Ναταλία. Ο ένας ενθαρρύνει τον άλλον. Του γράφει να μη νοιάζεται για τίποτα άλλο εκτός από την απελευθέρωση της Μακεδονίας. Παράλληλα με τη φροντίδα της οικογένειας η Ναταλία συγκεντρώνει χρήματα από φιλικές και συγγενικές οικογένειες. Ο Παύλος Μελάς στο τρίτο του ταξίδι το 1904 έρχεται ως γενικός αρχηγός όλων των κομιτάτων – αντάρτικων Σωμάτων Μοναστηρίου, Καστοριάς – Φλώρινας. Δεν άργησε να έρθει η πικρή μέρα, 13η Οκτωβρίου. Εχθρικό βόλι κόβει το νήμα της ζωής του Παύλου Μελά και ο θάνατός του τον περνά στην αιωνιότητα ως εθνομάρτυρα. Στις τελευταίες του στιγμές δεν ξεχνά τη λατρεμένη σύζυγο του Ναταλία. Στον υπαρχηγό του Λάκη Πύρξα αναθέτει να δώσει το σταυρό που φορούσε στη γυναίκα του και το τουφέκι του στο γιο του και να τους πει ότι έκανε το καθήκον του και τίποτα περισσότερο. Η Λαϊκή Μούσα έκανε τραγούδι τον θάνατό του : «Ποιος ειν΄ άξιος και ογλήγορος, άξιος και παλικάρι να πάει να πει της Παύλαινας, της μικροπαντρεμένης να μην αλλάξει τη Λαμπρή, φλουριά να μη φορέσει. Τον Παύλο τον σκοτώσανε τον πρώτο καπετάνιο». Η Ναταλία μένει μόνη – καρτερικά υπομένει τον θάνατο του αγαπημένου της Παύλου. Ο Μητροπολίτης Γερμανός Καραβαγγέλης στα απομνημονεύματά του με συγκινητικό τρόπο περιγράφει τις στιγμές μοναξιάς της Ναταλίας. Η Ναταλία θα κάνει το τελευταίο ταξίδι της στη Μακεδονική γη για την ανακομιδή των λειψάνων του Παύλου της. Παρότι θέλησε να γίνει η ανακομιδή μυστικά, ο λαός το είχε πληροφορηθεί και είχε βγει στους δρόμους με εκδηλώσεις λατρείας στον Παύλο. Όταν ρώτησαν τη Ναταλία μήπως θέλει να πάρει τα οστά, εκείνη απάντησε : Όχι, θα μείνει στη γη που αγάπησε και θυσιάστηκε, στη Μακεδονία. Η τελευταία πράξη από το δράμα με ήρωα τον Παύλο Μελά έκλεισε. Για τη Ναταλία υπήρχαν ακόμη μέρες ζωής, τις οποίες γέμισε με έργα φιλανθρωπίας. Η γλωσσομάθειά της, της επιτρέπει να γράφει φλογερά άρθρα σε ξένα περιοδικά για τις βαρβαρότητες των Βουλγάρων εναντίον του ελληνικού πληθυσμού. Μεταφράζει αρχαία κείμενα στα Νέα Ελληνικά. Εκείνο που περισσότερο έχει ανεκτίμητη ιστορική σημασία είναι το βιβλίο της «Παύλος Μελάς» όπου έχει καταχωρίσει όλη την αλληλογραφία με τον σύζυγό της και το «Ημερολόγιό» της, όπου φωτίζει αρκετές πτυχές του Μακεδονικού Αγώνα. Εκτός από τα χαρίσματα που αναφέρθηκαν, η Ναταλία υπήρξε φιλόστοργος μητέρα. Αξιώθηκε να δει τον γιο της αξιωματικό, την κόρη της παντρεμένη. Χάρηκε εγγόνια και δισέγγονα. Μεγάλη ευχαρίστηση ένιωθε στα τελευταία της χρόνια, όταν δεν μπορούσε πια να διαβάσει, να απαγγέλλει κομμάτια από την Καινή Διαθήκη, από τον Όμηρο, από τους τραγικούς ποιητές. Ήρεμη, πλήρης ημερών το 1972, 100 χρονών, τελεύτησε τη ζωή της. Τελευταία της επιθυμία να τεθούν τα οστά της δίπλα στα οστά του Παύλου της στο εκκλησάκι των Ταξιαρχών στην Καστοριά. Ενωμένοι και αγαπημένοι, συνοδοιπόροι στη ζωή, τώρα είναι και στο θάνατο. Κατοικούν- περιφέρονται οι σκιές τους στην ελεύθερη Μακεδονική γη, στην οποία έδωσαν ότι πολυτιμότερο είχαν, τη ζωή τους. Αθηνά Παπαράλλη – Μαλτίδου Μέλος της Γ.Σ. του Λυκείου Ελληνίδων Καβάλας